You Only Galapagos Once

Dag lieve allemaal,

We zijn op de Galapagos, en hoe!! Maak je klaar voor een verhaal vol superlatieven, waanzinnige natuur en héél veel leuke mensen! Om even te beginnen met waar het laatste blog eindigde; onze eerste week in het zuiden van Ecuador. Het was leuk. Mooi ook. Relaxen in het bergdorpje Vilcabamba, exotische fruit proevenrij in Cuenca en zweten in Guayaquil.
Goed, dan hebben we dat tenminste gehad. Over tot de orde van het blog; op 1 juli sloten we op het vliegveld van Guayaquil aan in de rij om onze backpacks te laten controleren op zaden, aarde en planten. En of je niet tóch stiekem je huisdier had ingepakt. Na een grondig vraaggesprek (Heb je organische waar bij je?) met diepgaande antwoorden (Nee..) werd je backpack van top tot teen onderzocht (*vermoeide blik naar rugzak*) en kreeg je een sticker van 20 dollar. Daarna mocht je dan inchecken. Vlinders in de buik richting gate, Galapagos here we come!

Vanaf Guayaquil vlogen we eerst naar het eiland Santa Cruz waar je aankomt op het piepkleine eilandje Baltra. Het landschap hier is zoals we het nog nooit hebben gezien! Donkere vulkanische vlakten met enorme cactusbomen en grote schotsen lavasteen met op de achtergrond een diep turqoise zee.
De Amerikanen hebben zich Baltra tijdens de Tweede Wereldoorlog toegeëigend als onderzeebootopspoor basis, mooi om te zien dat de natuur het eiland volledig heeft teruggenomen met cactussen die dwars door het beton groeien.

Normaal gesproken voelt het als enorme afzetterij om op dit soort plekken grote toegangsprijzen (100 USD) te rekenen maar we betalen het hier graag. Daar staat namelijk tegenover dat alles in het nationale park goed geregeld is en het duidelijk ten goede komt aan de flora en fauna. Overal borden met uitleg langs de trails, goed georganiseerde bagagecontroles overal en zeer gepassioneerde gidsen.

We gaan vandaag meteen door naar het eiland Isabele. Om daar te komen moeten we eerst met een pontje en daarna met de bus het hele eiland Santa Cruz doorkruisen om op tijd de speedferryboot te halen. Vanuit de bus zien we elke vijf minuten het landschap volledig veranderen! Van gekke cactusbomen op donker lavasteen aan de kust tot de dichte groene mistige hooglanden. Van een spookachtig bos van witte bomen zonder blad tot eindeloos groen weiland. Echt bizar. Tel daar de verkeersborden bij op die waarschuwen voor overstekende schildpadden (no joke!) en je begrijpt dat wij zo snel mogelijk naar buiten wilden! Ruim op tijd voor de boot komen we aan in Puerto Ayora waar we vanuit het haventje onze eerste vuurrode Salty lightfoot krabben, pelikanen en blue footed boobies spotten. Als we de pier op lopen om daar op de boot te wachten liggen er zelfs twee totaal onverstoorbare zeeleeuwen in de weg! De dieren zijn hier duidelijk de baas en jij te gast.

Onze eerste overnachting is op eiland Isabele, het grootste eiland van de archipel met een piepklein dorpje, de wegen zijn voornamelijk van zand en heeft krap een paar honderd inwoners. Alle dieren in de archipel zijn door de jaren heen volledig geïsoleerd geëvolueerd tot wat ze nu zijn. Hierdoor komen hier hele bijzondere dieren voor die uniek zijn voor de Galapagos. Zo uniek zelfs dat elk eiland zijn eigen soorten heeft, letterlijk de blue footed booby op het ene eiland en de red footed booby op het volgende. De verschillen tussen de vinken zijn door Darwin nauw bestudeerd en de basis geweest voor de evolutietheorie. Meteen bij aankomst kijken we dan ook onze ogen uit. Deze twee reizende homo sapiens zijn hier ook héél anders dan op het vasteland. Met name na de speedboot tussen de eilanden zag Urs wat bleek, om niet te zeggen zachtgroen ;)

Op onze eerste volle dag op de Galapagos gaan we aan de wandel. We lopen door een prachtige lagune richting het 'Crianza breeding centre'. Op weg daarheen moet je al drie kanten tegelijk op kijken. Overal vliegen vogels die we nooit eerder hebben gezien, liggen zee leguanen in de zon en schooien roze flamingo's lekkers bij elkaar. Dit alles in een raar landschap van lavasteen, cactusbomen en heel veel groen maakt het tot een top introductie tot de Galapagos!
Na een half uur komen we aan bij het breeding centre. Hier word getracht de overgebleven soorten reuzenschildpaddenpopulaties uit te breiden door diens nakomelingen beschermd op te laten groeien tot ze groot genoeg zijn om veilig uitgezet te worden. Als we aan komen lopen is het eerste wat we zien de 'kleine' schildpadden die bijna uitgezet kunnen worden. Dit zijn dieren die al zes jaar oud zijn maar pas 15-20 cm groot zijn. Het is echt heel maf om ze rond te zien 'rennen'. We staan ze al een tijdje aan te gapen als we achter ons ineens een enorme kreun horen. We hadden de volwassen exemplaren nog niet opgemerkt! Wat een enorme dieren! Echt alsof je jurassic park instapt, zó maf. Het kreunen blijkt verklaard te kunnen worden door het paringsseizoen. Wat volgt is een van de meest onhandige en langzaamste acrobatische acts ooit. Een voorbijlopende gids legt uit dat de daad wel vijf uur kan duren. Gebiologeerd kijken we het een tijdje aan maar lopen toch maar verder naar de anderen. Het is echt heel bijzonder om deze reuzen te zien bewegen, eten, badderen en neerploffen. Snel en bang zijn ze niet, wat meteen verklaard waarom deze dieren met uitsterven worden bedreigd. Behoorlijk onder de indruk lopen we verder het nationale park in naar het strand. Het is prachtig weer en overal zoeven pelikanen en fregatvogels langs. Het is hier echt een klein paradijsje. Even verder komen we bij een verlaten afgelegen strandje met zand en zwarte lavarotsen. Hoewel verlaten.. Na een tijdje valt op dat de rotsen bewegen. En na drie keer goed kijken blijkt het werkelijk bomvol te zitten met zee leguanen die op de rotsen weer warm liggen te worden. Het zijn echt mini dinosaurusjes! Wat een bizarre beesten. Zwarte hagedis dino's die geen klap om je geven. De meeste dieren hier hebben nooit hoeven leren om bang te zijn voor mensen dus schrikken ze niet van je. Het is echt heel raar om lava lizards of vogeltjes heel geïnteresseerd naar je te zien kijken zonder weg te schieten. Je kunt heel dichtbij komen zonder dat ze op of om kijken. Je krijgt hooguit een geïrriteerde blik als je te dichtbij komt. Waanzinnig!

Op weg terug naar huis (siësta tijd!!) besluiten we een snorkel tour naar los Tuneles te boeken voor de volgende dag. Daar heb je kans om heel veel verschillende dieren te zien dus we zijn benieuwd! Na het nodige afdingen mogen we de snorkel spullen vast gratis meenemen. Zo kunnen we vanmiddag al even oefenen in een mangrovebaaitje in de buurt. Die middag zien we behalve ontzettend veel vis ook onze eerste stingray en allemaal vogels die pijlsnel het water induiken voor een welverdiend visje. Net als we het water uit willen gaan besluit een van de zeeleeuwen dat het tijd is voor een plons waardoor we op onze eerste dag al met een zeeleeuw mogen zwemmen!! Voor dieren die op het land zó debiel bewegen dat ik er altijd een muziekje bij denk, zijn ze in het water ongelofelijk gracieus! Voor onze eerste dag is het 10 uit 10 denk ik zo.

De volgende ochtend staan we vroeg op en gaan met alle gear op pad naar de boot! We hebben een groep van tien man waarvan vier Duitsers die niet zo heel veel zin hebben in uitgebreide gesprekken. Op die manier ontstaat er al heel snel een wij (wij en vieren Ieren) en een zij (de Duitsers). Groepsdynamiek blijft een interessant iets ;) Met 'onze' groep hebben we het meteen al top gezellig en de boottrip van 40 minuten vliegt voorbij door al het geouwehoer. Eerste snorkelplek is bereikt! Wetsuit aan, snorkel op en go. We liggen nog geen tien seconden in het water of de aller-aller-aller grootste zeeschildpad die ik ooit gezien heb zwemt rustig onder ons door. Ik verslik me bijna in m'n snorkel zo heftig. Het kan hem (of haar?) blijkbaar niet zo heel veel schelen dat er net een hele school mensen in het water is geplonst. Terwijl wij deze zeeschildpad nog aan liggen te gapen wijst de gids ons even verderop de volgende twee zeeschildpadden aan. Ze lijken te spelen of te knuffelen, ze blijven om elkaar heen zwemmen en zijn allebei nóg groter dan de vorige. We zijn op een gegeven moment de tel kwijt geraakt zoveel schildpadden als we hebben gezien. De grootste had wel een diameter van 1,5 meter. Bi-zar. Onze tour was nog geen vijf minuten oud en al volledig geslaagd! Onze gids was echt een held die ons alles liet zien. Dan moest je als groep wachten en werd je één voor één naar voren geroepen. De eerste keer had ik geen idee wat te verwachten. Hij zei me een diepe teug adem te nemen en duwde m'n hoofd recht naar beneden een grot in. Recht voor mijn gezicht lagen doodgemoedereerd vier haaien te tukken. Ik was zo onder de indruk dat ik zelfs vergat in paniek te raken. Een van de grotere grotten had ook een opening aan de andere kant waardoor er licht binnen kon vallen. Toen onze gids me daar in duwde kon je de haaien en profil met tegenlicht vanaf de andere kant zien zwemmen. Ik zweer het je, we waren recht een National Geographic documentaire ingezwommen. Terwijl ik het nu opschrijf krijg ik gewoon wéér kippenvel. Die ochtend hebben we witpuntrifhaaien (Tintoreras) gezien, gezwommen met een school goudroggen en zelfs een zeepaardje bewonderd. We zijn door lavatunnels heen gezwommen, hebben blauwvoet Jan van Genten zien nesten en hebben zelfs een Galapagos pinguïn gespot! Door dit alles zou je bijna de meest fantastisch gekleurde vissen nog vergeten waar je constant tussendoor zwemt. We hadden een verhaal vol superlatieven beloofd, nou dit was echt mega super geniaal, fantastisch en uniek!

Met twee Ieren uit 'ons' groepje, James en Rachel, zitten we die middag met open mond na te praten bij een strandtent. Daar moet uiteraard een drankje bij! We regelen een goedkope fles rum en een enorme fles cola en zitten al kaartend tot na zonsondergang op het strand. Die avond wordt ook de kreet YOGO in plaats van YOLO uitgevonden; You Only Galapagos Once! Yogo blijkt een adequaat antwoord op bijna alle vragen en blijft er de rest van onze trip in.

De volgende dag is het tijd om alweer verder te gaan naar het volgende eiland! We gaan terug naar Isla Santa Cruz en blijven hier drie dagen. Note to self; met een kater in de speedboot is weinig succesvol maar het valt gelukkig mee. De zee is rustig dus we blijven gespaard van groene koppies dit keer. We zitten hier in een heel relaxed hostel met hangmatten in een mooie tuin. Dat vraagt om een siësta! (Ieder hazenslaapje heet siësta, ochtend middag of avond maakt niet meer uit) Voor de lunch hebben we afgesproken met Alex, de Zwitserse die we al een paar keer hebben gezien tot zover. Met z'n alle gaan we naar het Darwin interpretation center waar we wederom reuzeschildpadden (nieuwe variaties) kunnen bewonderen en verschillende soorten land leguanen waaronder een zeldzaam geel exemplaar. Ik blijf er bij, het zijn bizarre minidinosaurusjes waar ik naar kan blijven kijken.

De Galapagos zijn uiteraard alles behalve goedkoop. Een cruise voor 5 dagen kost je minstens €1700,- per persoon waar dan nog €600,- voor toegang en vliegtickets bij komt. Nou viel die cruise niet alleen enorm buiten budget maar is dat ook een manier van reizen waar we weinig trek in hebben. Na veel onderzoek te hebben gedaan hebben we onszelf een ambitieus budget gesteld van €1000,- per persoon. Nou is dat nog steeds een enorme smak geld maar de helft was al op aan vlucht en toegangsprijzen voordat we überhaupt op de eilanden waren. Op de Galapagos waren we dus steeds op zoek naar koopjes, met name voor het eten. Nou we konden onze lol op in Santa Cruz! Er is een straat die 's avonds afgezet wordt voor verkeer waar je overal voor $5 een vers menu del dia kunt eten. Die bestaat uit een soepje van onduidelijke origine vooraf en een hoofdgerecht van rijst, aardappelen en vis of vlees met een groot glas vruchtensap. Ik zeg topdeal! Hier was ook heel veel superverse vis te eten en zelfs overal kreeften. Het kreeftenseizoen was namelijk drie weken geleden van start gegaan. Tja.. Urs en Jort die nee zeggen tegen kreeft? Helaas zouden we dan echt dik over budget gaan dus hebben we ze echt af moeten slaan.
Maar! Wij bleken niet voor één gat te vangen! Die ochtend waren we namelijk langs de malecon (de boulevard langs zee zeg maar) gelopen en daar werd de vangst van de dag verkocht. Het binnenbrengen van alle verschillende soorten vis bracht een heerlijk schouwspel van bietsende zeeleeuwen en pelikanen met zich mee. Stiekem hadden we die kreeften daar natuurlijk wel zien liggen.. In overleg met Alex zouden we de volgende dag gaan kijken. Gewoon kijken. En uit interesse vragen wat zoiets nou kost. Gewoon, om te weten. De volgende ochtend stonden we uiteraard kwijlend met kreeft in onze handen. Voor de prijs van één kreeft in een restaurant hadden we er vier gekocht die twee uur geleden nog rondzwommen. We hebben 's avonds in ons hostel uitgebreid kreeft gegeten met Alex en een Duitse vriendin, James en Rachel en twee Duits-Turkse meiden uit ons eigen hostel. De kreeften hebben eerst een tukje gedaan in de vriezer en zijn daarna in tweeën de bbq op gegaan. Het was echt een top avond! Voor een habbekrats met z'n allen om tafel en versere kreeft kan een mens niet krijgen. Daar zit je dan, met nieuwe vrienden op de Galapagos aan de kreeft. We hadden het weer goed voor mekaar denk ik zo! We hebben tot vroeg in de ochtend met Rachel en James geouwehoerd. Ontzettend leuke mensen waarvan ik het me maar moeilijk voor kan stellen dat we ze nog geen drie dagen kennen..

Overdag zijn we met dezelfde groep naar Tortuga bay geweest. Een prachtige wit zandstrand met turquoise heldere zee. In een afgeschermde mangrove baai was het rustig genoeg om heerlijk te zwemmen en aan de andere kant te snorkelen. Op je handdoekje zonnen. Snorkelend roggen en haaitjes kijken. Weer even boekje lezen op het strand. Op de foto's met de honderden (enorme) zee leguanen. Zwemmen in zee met dezelfde leguanen. Kaartje leggen. Siësta op het strand. Zeeschildpadden kijken in de branding. Het was erg afzien die dag zoals je begrijpt. En om dát dan af te sluiten met een feestmaal met acht man was iets wat we denk ik nooit meer vergeten. Zoals ik al zei. Een verhaal vol superlatieven.

De dag daarna hebben we met een van de Duitsers een taxi genomen naar de hooglanden om daar in een wildreservaat de reuzenschildpadden in het wild rond te zien lopen. Of in ieder geval sjokken. We hebben op ons gemakje de hele ochtend gewoon naar ze zitten kijken. Maffe dieren. Op de weg terug hebben we om de taxi uit te sparen eerst een stuk gelopen toen we onderweg de ingang van een lavatunnels tegen kwamen. Deze hoorde bij het reservaat en was verlicht. Hier zijn we al klauterend en zelfs buikschuivend een kilometer later weer boven de grond uitgekomen. Echt super indrukwekkend om te bedenken dat hier lava heeft gestroomd! Was echt heel gaaf. Op dat ene stukje na waar het licht even uitviel, maar zelfs dat hebben we, op wat gillen na, overleefd ;)

Die middag hebben we lekker geluierd in onze hangmatten en zijn we eind van de dag naar het strand gegaan bij Las Grietas. Een soort klif waar water doorheen loopt en daar kun je in springen, duiken en zwemmen. Na een verfrissende duik hebben we met z'n tweeën een trail gelopen terwijl langzaam de zon onderging. Er was geen mens te bekennen en het was echt prachtig! Heel fijn om even in alle stilte alle hoogtepunten te kunnen laten passeren. We hebben zoveel gezien en meegemaakt de laatste dagen! En we zijn gewoon met z'n tweetjes op de Galapagos, iedere keer dat je daar bij stil staat is toch waanzinnig! Bij thuiskomst stond er een grote pan kreeftensoep op ons te wachten. Op die manier hebben we echt alles van onze verse diertjes gebruikt! Zelfgemaakte bisque op de Galapagos, YOGO!

De volgende ochtend was het tijd voor ons laatste eiland maar daarmee ook onze laatste speedboot rit. Zo zie je maar weer, ook elk nadeel heb z'n voordeel ;) Onderweg zit Jort bovenop de boot met de kapitein en heeft een onderonsje met de reizende politieman uit Quito. Het was jammer dat we al zo snel weer weg zouden zijn uit Quito anders had hij ons op bier getrakteerd. Nadat mijn Spaans op was geraakt staarden we maar over de zee, fantastisch uitzicht. Onderweg zien we nog de puntjes van een Manta Ray van meters in doorsnee en heel veel vliegende vissen. Echt heel maf, een soort zwerm vogels die vlak over het water scheert en daarna weer wegduikt.
Op naar Isla San Cristobal! Hier is de hoofdstad van de archipel; Puerto Bacquerizo Moreno. Een perfecte mix tussen de laidback relaxte vibe van het eerste eiland en de drukte en faciliteiten van het tweede eiland. Hier hebben we voor de lunch afgesproken met Australische Rachel (die we ontmoet hebben in noord Peru) en James en Rachel. Twee rachels geeft verwarring maar vooral veel hilariteit! Australische Rachel is hier een maand als vrijwilliger in een hostel en weet dus een topplekje om te lunchen! Daarna moet zij even aan het werk en hiken wij met James en Rachel naar de mirador vanuit waar je werkelijk een waanzinnig mooi uitzicht hebt. Zó waanzinnig mooi dat James hier gisteren Rachel ten huwelijk heeft gevraagd! Wow! Na heel veel knuffels en felicitaties gaan we naar beneden naar Las Tijeritas voor een korte duik. Als we een kort rondje door de baai snorkelen zien we een aantal zeeschildpadden en komen er een aantal zeeleeuwen om ons heen spelen. Jort wordt nog achternagezeten door een tonijn en spot een flinke kameleonvis op een rots. Bedoel maar 'gewoon' even een middagje snorkelen. YOGO.

Het is af en toe moeilijk te bevatten. Als Rach klaar is met werken gaan we met z'n allen naar het strand voor de rest van de middag waar we uiteindelijk samen met tientallen zeeleeuwen naar de zonsondergang kijken. We besluiten dat we met z'n allen wel even klaar zijn met de eindeloze 'Arroz con whatever' en spreken af lekker vunzig burgers te gaan eten! Urs en ik gooien het op een akkoordje met de restaurant eigenaar en mogen onze meegebrachte fles champagne uitschenken om de verloving van James en Raquel te vieren. We hebben in hele korte tijd hele lieve vrienden gemaakt en hebben met z'n vijven wederom een memorabele avond!

Maar dan is ondertussen onze laatste volle dag in de Galapagos aangebroken! De tijd is echt voorbij gevlogen. We hebben vandaag een tour geboekt naar Kicker rock (Léon dormido) waar we grote kans hebben om met haaien te zwemmen. Rifhaaien, Galapagos haaien en vooral Hamerhaaien. Gisteren schijnen ze heel veel te hebben gezien dus vol verwachting zitten we met z'n allen in de boot! Eerst gaan de duikers van boord en dan mogen wij. Wetsuits aan, snorkel in en gaan! Ik dank de lieve heer voor m'n wetsuit want oi oi oi wat is het koud!! We snorkelen drie kwartier rond en zijn iedere keer dat er wat opdoemt uit de diepte vol verwachting. Het zijn iedere keer 'maar' zeeschildpadden. De ijskoude zee maakt dat je oren en voorhoofd gewoon pijn doen en de lege diepte leidt steeds minder af. Terug de boot in voor de lunch. Ook de duikers hebben helaas niets gezien. De gids is duidelijk verbaasd, hij blijft maar herhalen tegen de kapitein dat we er niet één hebben gezien. Blauwbekkend eten we onze voortreffelijke gegrilde tonijn lunch en proberen we de teleurstelling een beetje te relativeren. Alle haaien zitten vast aan de kant waar we straks gaan snorkelen, toch? Zodra we onze zinnen weer af kunnen maken zonder te blijven hangen op de B en de R duiken we er weer in. En jawel! Direct bingo! Een kleine zwartepunt rifhaai en even later zelfs een Galapagos haai! Ik weet niet of het de opluchting is maar de hele duik is een stuk minder koud. Helaas blijft het bij deze twee haaien en één silhouet in de diepte en dan moeten we alweer terug naar de boot. We zwemmen terug en dames mogen eerst dus Rachel, Rachel en ik zijn al aan boord als de gids verwoed begint te wijzen en James en Jort snel achter hem aanzwemmen. Met veel armgebaren wordt ons duidelijk gemaakt dat we als de sodemieter weer die kant op moeten. Du moment dat we onze flippers weer aan willen trekken geeft de kapitein gas om een andere groep op te halen! Ja hallo! De mannen zeker hamerhaaien en wij niet! We smeken de kapitein om om te keren en als blijkt dat de andere groep nog niet klaar is draait ie om. Zonder nog aandacht te besteden aan onze flippers grissen we onze maskers mee en duiken we er in. Twee grote zwartpunt rifhaaien! Echt geniaal om te zien. Wat een dieren. Jort zwemt onderwater zelfs een stukje met een mee. Helaas geen hamerhaai te bekennen, maar die zijn op meer plekken en we hebben op de Galapagos een Galapagos haai gezien! Ik bedoel maar. Moe maar voldaan gaan we terug. Het was behoorlijk pittig zwemmen in de heftige stroming (zeker zonder flippers;)) dus iedereen ligt loom in de boot terug.

We spreken af op hetzelfde strand als gisteren en herhalen de rum cola truc. Temidden van spelende, slapende en ruziënde zeeleeuwen zitten we tot ver na zonsondergang op het strand. Zodra de zon onder is zijn we bang dat het donker wordt maar het is volle maan en die schijnt zó helder. Ik weet niet of het is omdat we dichter bij de evenaar zitten of omdat we een supermaan hebben getroffen maar we kunnen alles prima zien in een blauw wit licht. Met toch wel een klein beetje pijn in het hart nemen we afscheid van 'ons' strand. In het stadje scoren we voor een habbekrats een broodje varkensvlees waar menig dure fancy sandwich pulled pork nog een punt aan kan zuigen. Vooral als ze me een stukje van de superkrokante huid geven kan m'n avond niet meer stuk! Vet, zout, krokant en perfect klaargemaakt. Zó lekker dat ik terugloop om te vragen of ik nog alleen wat crackles kan kopen. De man vindt het zo grappig, zo'n kleine Nederlandse die juist dát stukje het lekkerst vindt, dat ik een groot stuk gratis mee krijg :) We eten met z'n allen en genieten van weer een voldane dag op de Galapagos!

We vliegen vandaag om 11:30 naar Quito, einde van een dikke week Galapagos. We hebben echt een waanzinnige magisch mooie week gehad met, zoals beloofd, veel verhalen vol superlatieven. We lopen 's ochtends naar het vliegveld en checken vast onze backpacks in om daarna nog even het dorpje in te lopen voor een laatste kop koffie met Rachel en Alex. Helaas moeten we snel terug want de vlucht vertrekt eerder dan gepland volgens de incheckbaliemevrouw. Tja als het vliegtuig vroeg aankomt dan gaat ie gewoon ook eerder weg... alleen op de Galapagos. YOGO out!